Onverzadigbaar

Trek direct na het eten

Ken je dat? Heb je voldoende gegeten, is er tóch nog iets in je wat zegt dat je nog ‘trek’ hebt. Als je dan denkt aan de goed gevulde salade die je net achter je kiezen hebt, is dat ‘het’ niet. Even kun je dit gevoel nog wel uitstellen, maar na een half uurtje ga je toch voor de bijl. En reken maar dat binnen een luttele 10 minuten de snoeppot meester is gemaakt. 

Wat is dat toch? Hoe komt het dat ik “Onverzadigbaar” ben?

Het lijkt wel alsof je tegen een soort oer-gevoel aan het strijden bent. Effectief ben je een soort van met jezelf in gevecht. Wanneer je goed in je energieniveau zit, kun je dit gevecht best hebben. Maar, op van die dagen dat alles net even een beetje te veel kost eigenlijk simpelweg gewoon niet. 

Waarom ben je onverzadigbaar?

In ons lichaam draait alles om energie en de verdeling daarvan. Dan heb ik het puur over de brandstof, die je lichaam doet functioneren. Je kunt je voorstellen dat niet alle systemen in je lichaam tegelijkertijd ‘aan’ moeten staan. Dat zou veel te veel energie kosten, waar je nauwelijks tegenop kunt eten. Het gevolg is dat je je onverzadigbaar voelt.

Daarom heeft het lichaam een soort energieverdelingssysteem. Het brein is de regisseur van dit systeem en werkt nauw samen met alle andere systemen in het lichaam. Communicatie door hormonen en zenuwbanen is hiervoor van essentieel belang. Hierdoor weet het brein wanneer welk systeem ‘aan’ mag staan.

Nee, niet zwart-wit natuurlijk.

In het lichaam is eigenlijk niets zwart-wit. Je kunt het vergelijken met autorijden: het is een verfijnde afstemming tussen koppelen, remmen en gas geven.

Goed, terug naar die regisseur.

Wanneer er niets aan de hand is, zijn alle systemen goed onder controle. Met natuurlijk een aantal voorwaarden. Maar, in een gemiddeld leven zijn er ups en downs. En soms moeten bepaalde systemen kort meer energie krijgen. Bijvoorbeeld in een bijna-ongeluk, een traumatische ervaring of wanneer er constant veel van je gevraagd wordt. Dan gaat er meer energie naar ons stresssysteem.

Wanneer dat systeem te lang en te vaak aan staat, kost ons lichaam dat energie. In de eerste instantie wordt die energie meestal wel uit ons eigen lichaam gehaald. Bijvoorbeeld door het insulineresistent maken van bepaalde organen, waardoor er meer glucose voor het brein over blijft. Of door het ‘blokkeren’ van de betacellen van de alvleesklier, waardoor de productie van insuline wordt verminderd.

Allemaal om effectief meer glucose (= energie) naar het brein te krijgen.

Hetzelfde systeem, in de moderne tijd

Dit is een fantastisch systeem. Maar eigenlijk ontworpen voor een kort-durende periode. Daarna zou het wel weer ‘uit’ mogen gaan. Daarna mag je weer tot rust komen, kunnen deze systemen weer herstellen en kun je weer naar een optimale energieverdeling.

Tegenwoordig wordt er veel van ons gevraagd. Stress beperkt zich niet enkel tot één moment, maar gaat dagen, weken, maanden of soms jaren door. Denk maar eens aan een hypotheek, die toch maandelijks betaald moet worden.
Indien er niet meer voldoende energie aan het brein gegeven kan worden, moeten er een andere manier van energie-voorziening open getrokken worden. En dan komen we op dat gevoel dat je al het eten in een soort bodemloze put aan het storten bent. Meestal heb je dan dus niet zoveel zin in die goed gevulde salade, maar wel in producten waarvan ook je brein weet dat daar meer suikers en vetten in zitten.

Suikers waar je lichaam glucose van kan maken. Lekker voor de snelle energie op de korte termijn. Vetten voor de langere termijn in de voorraad wanneer er (weer) slechtere tijden aan komen.

In je winkelmandje vind je dan meer gevulde koeken, suikerrijke drankjes en …. Het gemak van pakjes en zakjes (veelal mét toegevoegde suikers onder een exotische naam) dient het brein wat volledig naar energie op zoek is.

Hiermee wil ik natuurlijk niet zeggen dat je alleen maar hoeft te luisteren naar je lichaam door juist die ongezonde producten te kiezen. Het is zeker belangrijk om naar je lichaam te luisteren. Alleen is dat lichaam afgestemd op een leven in de natuur. Dus op korte, acute stress en geen langdurige stress, op af-en-toe het koud hebben en niet je comfort bij de verwarming vinden of door juist soms eens flink trek te hebben in plaats van dat je binnen een straal van 5 meter bij de koelkast bent.

Oplossing

De oplossing voor dat onverzadigbare gevoel is stressmanagement. Ofwel: zorgen dat je lijf weer voldoende energie en grondstoffen beschikbaar heeft, waardoor je een buffertje kunt opbouwen en weerbaarder wordt voor stress. Laat dat brein dus weer overtuigd raken dat er geen stress is. Maar alleen als dat echt het geval is!

Neem dus zelf het heft in handen:

• kom erachter wat jou stress geeft
• kom erachter of er specifieke momenten zijn waarop je een energielek ervaart
• zorg ervoor dat je jouw lichaam de juiste grondstoffen geeft om weerbaar te worden voor stress

Het resultaat is dat je je niet meer onverzadigbaar voelt na het eten van al die koolhydraatrijke maaltijden. Alles is veel fijner met een stabiel werkend energie-systeem.